هرز گاهی دریا هوس میکنه به ساحل سری بزنه

براش مهم نیست ساحل دستشو میگیره یا نه

تو را دوست داشتن برای من عبادت است

از تو دور بودن برای من قیامت است

آزادی عشق تو برای من حاجت است

دیدی آنرا که تو خواندی به جهان یارترین /

آنکه میگفت منم بهر تو غمخوار ترین /

چه دل آزارترین شد ، چه دل آزارترین . . .

عاشق را معشوق بودن  ای  رقیب .

آینه با آینه یک رنگ نیست . .

هیچکس به کار خوبم نمینماید نظر ،

هزار دیده به دنبال یک اشتباه من است .

هرگز برای عاشق شدن، به دنبال باران و بهار و بابونه نباش.

ماندم به تو اي گلشن زيبا چه نويسم

                                                من مور صغيرم به سليمان چه نويسم
ترسم كه قلم شعله كشد صفحه بسوزد

                                                 با اين دل تنگم به عزيزم چه نويسم

تا كه بوديم كسي كشت مارا غم بي هم نفسي
تا كه خفتيم همه بيدار شدند
تا كه مرديم همه يار شدند
قدر آن شيشه بدانيد تا هست
نه در آن موقع كه افتاد و شكست

سرنوشتم اگر اینست که می بینم حکم تغییر قضا را به که باید گفت؟

آی خط خوردگی صفحه پیشانی من!

این همه خط خطا را به که باید گفت . . . ؟

روزگاری او را می جستم،

خود را می یافتم اکنون خود را می جویم،

او را می یابم

بی تو آغاز می کنم من روزهای زرد را / اشک و آه و ناله ها و درد را

جانا ز دست عشق تو ، یک دم نباشد راحتم /

زندگی ابرهایی است با نام وفا  میریزد به جویی به نام صفا

میرود به رودی به نام عشق  میرسد به دریایی به نام وداع